امروزه با رشد جمعيت، گسترش شهرنشيني و پيشرفت تكنولوژي ميزان انتشار آلودگي در منابع آب افزايش يافته و بيشتر از ظرفيت خودپالايي طبيعت شده است . بنابراين تنزل كيفيت منابع آب خطري جدي براي سلامت انسانها به شمار مي رود .فلزات سنگين مهمترين آلاينده هاي منابع آب مي باشند. استخراج معادن و كاربرد گسترده فلزات سنگين در صنايع باعث شده است كه غلظت اين فلزات در منابع آب به بيشتر از مقادير زمينه اي افزايش پيدا كند. جداسازي فلزات سنگين سمي از پسابهاي صنعتي، زهاب كشاورزي، معادن و خنثي كردن اثرات سمي آنها، احيا و بازيافت فلزات كه با كاهش تدريجي منابع معدني امري ضروري است. بيولوژيكي فعال قابليت پاييني براي رقابت با تكنولوژيهاي متداول حذف فلزات سنگين از محيط آبي دارد . بدين ترتيب ، براي حذف موثر فلزات سنگين از آب و فاضلاب نياز مبرمي به توسعه روشي جديد ، ارزان قيمت و اقتصادي وجود دارد . براي پاسخگويي به اين نياز در سالهاي اخير مطالعات در زمينه بيوجذب شدت گرفته است. حذف فلزات سنگين در سيستمهاي متعارف تصفيه فاضلاب شهري مشاهده شده است، اما فلزات سنگين در غلظت هاي بالاتر از ظرفيت پذيرش، اثرات نامطلوبي بر روي فرايندهاي بيولوژيكي تصفيه فاضلاب مي گذارد، بنابراين سيستم هاي متداول تصفيه بيولوژيكي فاضلاب براي سميت زدايي از فاضلاب هاي محتوي غلظتهاي بالا از فلزات سنگين مناسب نيستند. فرايند بيوجذب، روشي مناسب براي حذف فلزات سنگين از محيط آبي مي باشد. اين فرايند قادر است پسابي كه در آن غلظت فلزات در حد ميكروگرم در ليتر است، توليد كند و هزينه آن بسيار كمتر از هزينه رزين هاي تبادل يون تجارتي مي باشد. اين در حالي است كه تكنولوژي بيوجذب هنوز در مراحل ابتدايي توسعه قرار دارد و انتظار مي رود كه در آينده قيمت آن كاهش يافته و عملكرد آن بهبود يابد ، اما براي استفاده گسترده در مقياس واقعي نياز به تحقيقات بيشتر و برقراري ارتباط با صنايع توليد كننده محصولات مشابه و صنايع مصرف كننده اين تكنولوژي مي باشد. بدين ترتيب با رواج اين تكنولوژي ارزانقيمت، گام مهمي در جهت بهبود كيفيت محيط زيست برداشته خواهد شد.در اين اختراع از جلبك قهوه اي Gracilariopsis persica كه گونه جلبك بومي خليج فارس مي باشد، به عنوان بيومس براي تهيه دو نوع بيوجاذب استفاده گرديد.

تركيبات طيعي با خواص ضد قارچي و ضد سرطاني از عصاره هاي 3 گونه مرجان در خليج فارس با استفاده از حلال هاي اتيل استات و روش حلال هاي متانولي و آب متانولي استخراج گرديده و براي فعاليت هاي ضد باكتريايي taphylococcus aureus, Pseudomonas aeruginosa ، Escherichia coli قرار گرفتند. ميزان فعاليت هر يك اندازه گيري گرديد. همچنين ميزان اثر سيتوتوكسيك را با شمارش لاروهاي زنده و فعال آرتميا درهر غلظت درحضور كنترل مثبت ( حاوي بربرين هيدروكلرايد) و منفي (حاوي آب دريا) سنجيده شد. بر اساس نتايج از عصاره هاي گونه Porites compressa بدست آمده قطر هاله عدم رشد در مقابل سويه باكتريايي S. aureus با ميزان MIC در حد 3 تا 9 ميكروگرم بر ميلي ليتر مشاهده گرديد..بالاترين خاصيت ضد باكتريايي در عصاره متانولي در مقابل سويه باكتريايي S. aureus با قطر عدم هاله رشد به ميزان 22 ميلي متر مشاهده گرديد. خواص سيتوتكسيك نسبتا قوي در بعضي از آزمايشات صورت گرفته در عصاره هاي متانولي در گونه هاي Porites harrisoi and Porites compressa بدست آمد. بيشترين ميزان خاصيت ضد سرطاني در عصاره متانولي با ميزان LC50در حدود g/mlµ 356/6 در گونه P. compressa محاسبه گرديد.